نویسنده : بتول شعبانی

دانشكده : دانشکده تحصیلات تکمیلی و مجتمع فنی

رشته/گرایش تحصيلي : روانشناسی بالينی

استاد راهنما (استاد مدعو) : , دکتر علیرضا وارسته,

چكيده : چکیده هدف اصلی پژوهش حاضر اثر بخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره بر خودکارآمدی، مدیریت طلاق و کاهش تعارضات زوجین در آستانه طلاق شهرستان رشت می باشد. طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی به شیوه پیش¬آزمون- پس¬آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ تحقیق زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری و مرکز مشاوره پیش از طلاق بهزیستی رشت بوده است، از این جامعه 30 زوج به روش نمونه گیری تصادفی و بعد از انجام مصاحبه نیمه¬ساختاری انتخاب شدند. زوجین به شیوه تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش هر گروه 15 زوج قرار گرفتند، سپس ابزارهای تعارضات زناشویی براتی و ثنایی(1375) و پرسشنامه خودکارآمدی مدیریت طلاق در زوجین متقاضی طلاق اجرا شد(پیش آزمون) و سپس طرحواره درمانی در گروه آزمایش به میزان 8 جلسه 90 دقیقه¬ای با هفته¬ای دو بار به شیوۀ مشاوره گروهی اجرا شد و گروه کنترل مداخله¬ای دریافت نکرد، سرانجام میزان تغیر متغیرهای وابسته در دو گروه مجدداً با همان ابزارها (پس آزمون) اجرا شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین مراجعان متقاضی طلاق گروه-های آزمایش و کنترل در متغیر وابسته تعارضات زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد. اما در متغیرخودکارآمدی مدیریت طلاق تفاوت معناداری مشاهده شد. (01/0>P). نتیجه¬گیری: زوج¬درمانی مبتنی بر طرحواره می¬تواند تعارضات زناشویی زوجین متقاضی طلاق را کاهش می¬دهد و بر خودکارآمدی مدیریت طلاق تأثیر معناداری دارد.

تاريخ دفاع : 1394-11-28