نویسنده : مارال حسین دوست

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : فیزیولوژی ورزشی

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :رامین شعبانی, ,

چكيده : هدف از این پژوهش بررسی دو شیوه تمرینی موازی و مقاومتی بر ترکیب بدن و برخی از عوامل آمادگی جسمانی زنان غیرورزشکار بود. به این منظور، 31 نفر زن غیرورزشکار 20 تا 35 سال به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی موازی، مقاومتی وکنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها 3 روز در هفته و به مدت 6 هفته تمرین کردند. ویژگی های توصیفی آنها شامل: وزن، نسبت دور کمر به دور لگن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن اندازه گیری شد. همچنین، قدرت و استقامت آزمودنی ها در شروع و پایان پژوهش ارزیابی شد. قدرت آزمودنی ها توسط آزمون یک تکرار بیشینه (1RM) در حرکت پرس سینه و قدرت پنجه دست و ارزیابی قدرت پا با استفاده از دینامومتر انجام شد. همچنین برای اندازه گیری استقامت عضلانی شکم و بالاتنه از آزمون درازونشست وشنای سوئدی استفاده شد. تمرینات مقاومتی شامل ۳ دور با ۱۲ تکرار با شدت ۶۵%-۴۰ 1RM در هفتۀ اول شروع و به %۸۰ 1RM در هفته ششم رسید. تمرینات موازی شامل تمرینات استقامتی ایروبیک، استپ با شدت ۶۵% ضربان قلب بیشینه در هفتۀ اول و به %۸۰ ضربان قلب بیشینه در هفته ششم رسید وتمرین قدرتی در هفتۀ اول با ۶۵%-۴۰ یک تکرار بیشینه شروع و به %۸۰ 1RM در هفتۀ ششم رسید. بعد از 6 هفته، قدرت و استقامت در تمام حرکات در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). گروه تمرین مقاومتی در شاخص های ترکیب بدن معنی دار نبود. گروه تمرین موازی در شاخص توده بدن معنی دار و در شاخص های WHR ودرصد چربی معنی دار نبود. (05/0

تاريخ دفاع : 1393-6-25