بازگشت به بانک اطلاعات پایان نامه ها

شماره دانشجویی : 930282874
نویسنده : سجاد مرادي داخلي
عنوان پایان نامه : مقایسه اثر دو روش تمرینی پلایومتریک و مقاومتی بر برخی از شاخص های ترکیب بدن و آمادگی جسمانی و مهارتی فوتبالیست های منتخب 16 تا 22 سال شهر لاهیجان
دانشكده : دانشکده علوم انسانی
گروه تحصيلي : تربیت بدنی
رشته/گرایش تحصيلي : فیزیولوژی ورزشی
مقطع تحصيلي : کارشناسی ارشد
استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :منیره السادات موسوی زاده, ,
استاد مشاور () : ,
چكيده : هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر دو روش تمرینی پلایومتریک و مقاومتی بر برخی از شاخص های ترکیب بدن و آمادگی جسمانی و مهارتی فوتبالیست های منتخب 16 تا 22 سال شهر لاهیجان بود . به همین منظور تعداد 20 بازیکن جوان فوتبال با میانگین و انحراف استاندارد سن 76/1 ± 5/18 سال ، قد 12/5 ± 35/177 سانتی متر ، وزن 47/5 ± 05/65 کیلوگرم که قبلاً تمرین های قدرتی و پلایومتریک را تجربه نکرده بودند و فقط سه جلسه در هفته تمرین فوتبال انجام می دادند ، داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت کردند همه آزمودنی ها از خطرات و فواید شرکت در این مطالعه آگاه شدند و به صورت تصادفی به دو گروه پلایومتریک n = 10 ، مقاومتی با وزن n = 10 تقسیم شدند . گروه های تمرینی به مدت 8 هفته 4 روز در هفته براساس برنامه تمرینی تنظیم شده به فعالیت پرداختند . گروه پلایومتریک ترکیبی از تمرینات پرش لی لی سه جلسه در هفته و یک جلسه به فوتبال درون گروهی را انجام دادند و گروه مقاومتی با وزنه شامل اسکات ، خم شدن زانو ، باز شدن زانو و بلند شدن روی پنجه همراه با وزنه سه جلسه در هفته با تکرار 12-8 و یک جلسه فوتبال درون گروهی انجام دادند . برای اندازه گیری چابکی از آزمون ایلینویز ، سرعت از آزمون 27 متر دویدن ، قدرت عضلانی پا (اندام تحتانی) با حرکت اسکات و پرس پا ، توان هوازی از آزمون کوپر ، توان بی هوازی از آزمون RAST ، توان انفجاری پا با آزمون سارجنت و مهارت شوت - پاس – دریبل با آزمون مورکریستین استفاده شد . برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری توصیفی آزمون ، t همبسته برای ارزیابی تغییرات درون گروهی و آزمونt مستقل جهت بررسی تغییرات بین گروهی در سطح معنی داری05/0P< استفاده شد . نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که هر دو روش تمرینی پلایومتریک و مقاومتی در بهبود توان عضلانی پا (سارجنت) 009/0P< ، قدرت عضلانی پایین تنه 001/0P< ، مهارتهای شوت 01/0P< و دریبل 02/0P< اثر گذار می باشد . این دو روش تمرینی در سه مورد چابکی – درصد چربی – فاکتور مهارتی پاس اثر گذار نبود . به طور کلی با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد که تمرین پلایومتریک بر متغیرهای توان هوازی ، توان بی هوازی نسبت به تمرین مقاومتی موثرتر بود و بالعکس تمرین مقاومتی بر BMI و سرعت نسبت به تمرین پلایومتریک نتایج بهتری را در فوتبالیست های جوان داشته است .
كلمات كليدي : واژه های کلیدی : تمرینات پلایومتریک ، تمرینات مقاومتی ، چابکی ، قدرت عضلانی ، سرعت ، توان هوازی ، توان بی هوازی ، شوت ، پاس ، دریبل
تاريخ دفاع : 1395-11-24