نویسنده : مرضیه هاشمی پژند

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : فیزیولوژی ورزشی

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :رامین شعبانی, ,

چكيده : چکیده هدف از پژوهش حاضر، مقایسه دو شیوه تمرینی پلایومتریک و ترکیبی(پلایومتریک،تعادلی) بر برخی از شاخص های منتخب آمادگی جسمانی دختران ژیمناست نونهال بود. تعداد 30 نفر از دختران ژیمناست نونهال که حداقل دو ماه سابقه فعالیت در رشته ژیمناستیک داشتند در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری ، با میانگین وزنی و BMI(93/6 ±06/30 و 2962/2 ±96/16)در گروه پلایومتریک و با میانگین وزنی و BMI (29/7 ±62/31 و 40/2 ±75/15)در گروه ترکیبی تقسیم شدند که به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه به انجام تمرینات پلایومتریک و تعادلی پرداختند. قبل و بعد از اجرای شش هفته برنامه تمرینی، از آزمودنی ها، آزمون چابکی 9×4 ، توان انفجاری (پرش سارجنت)، پرتاب توپ طبی یک کیلوگرمی، انعطاف پذیری، تست تعادل لک لک و اندازه گیری های ترکیب بدن شامل، اندازه گیری وزن، قد، نسبت دور کمر به لگن و درصد چربی زیر جلد به عمل آمد. بررسی تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 و سطح معناداری(05/0>p ) انجام پذیرفت. نتایج: انجام 6 هفته تمرینات پلایومتریک و ترکیبی(پلایومتریک، تعادلی) بر متغیرهای ترکیب بدن در بین گروه ها اختلاف معناداری نشان نداد، اما در بررسی درون گروهی کاهش درصد چربی در گروه تمرینات ترکیبی مشاهده شد. همچنین موجب بهبود چابکی، توان انفجاری بالاتنه، توان انفجاری پایین تنه، انعطاف پذیری و تعادل در هر دو گروه شد. نتیجه گیری: دو روش تمرینی پلایومتریک و شیوه تمرینات ترکیبی(پلایومتریک،تعادلی) موجب بهبود شاخص های آمادگی جسمانی می شوند. (05/0>p)، اما در مقایسه بین گروهی اختلاف معناداری مشاهده نشد. ( 05/0≤p ) همچنین بهبود معنادار درصد چربی بدن در گروه ترکیبی نسبت به گروه پلایومتریک، اختلاف معناداری داشت. (56/0 = p)

تاريخ دفاع : 1395-6-24