نویسنده : اوزیه امیدی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : حقوق خصوصي

استاد راهنما (استاد مدعو) : , دکتر حسین داوودی,

چكيده : از میان آثار متعدد مسؤولیت مدنی، لزوم جبران و مهم¬تر از آن، جبران کارآمد، واقعیتی است که نمی¬توان آن را نادیده انگاشت، جبران خسارت باید به گونه¬ای باشد که زیان¬دیده را در موقعیتی قرار دهد که اگر زیان وارد نمی¬شد در آن موقعیت قرار می¬گرفت. از این رو، در میان شیوه¬ های جبران خسارت، توسل به اصل اعاده وضعیت زیان¬دیده به حالت سابق جهت جبران خسارت زیان¬دیده، اولین و بهترین روش جبران خسارت می¬باشد. در نظام مسوولیت بین المللی دولت¬ها جبران خسارت از طریق توسل به اصل مذکور مورد قبول واقع شده و شیوه¬های مختلف جهت اعاده وضعیت پیشین زیان¬دیده مورد پیش بینی قرار گرفته است و بر این مبنا، اصل اعاده وضعیت زیان¬دیده به حالت سابق پذیرفته شده است. از سوی دیگر، در نظام مسوولیت مدنی ایران که در بسیاری از موارد برگرفته از فقه است اصل مذکور علی رغم وجود شواهد و قرائن قانونی دال بر پذیرش این اصل در قوانین موضوعه و پذیرش آن از سوی عده¬ای زیادی از حقوقدانان و نویسندگان، مورد مخالفت بعضی دیگر از حقوقدانان و مراجع عالی قضایی، که تحت تأثیر آرای فقهی می¬باشند، قرار گرفته است. این مخالفت، به ویژه در مورد خسارات ناشی از تفویت منافع مورد انتظار، با چالش اساسی مواجه است. به عنوان یافته¬های پژوهش باید گفت که، اعاده وضعیت زیان دیده به حالت سابق، به عنوان شيوة ارزيابي غرامت در كنار كاستي¬هايي كه دارد، شیوه¬ای مطلوب است که چه در نظام مسؤولیت مدنی ایران و چه در نظام مسؤولیت بین المللی دولت¬ها انتقادات وارد بر آن، نه بر وجود و صحت این شیوه جبران خسارت ، بلكه متوجه كاربرد آن است. از این رو، اعمال مفيد اين شیوه جبران خسارت، مستلزم تعيين حدود و گسترة خسارات قابل جبران است.

تاريخ دفاع : 95-11-30