نویسنده : عارف عبدالهی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : فیزیولوژی ورزشی

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :علیرضا علمیه, ,

چكيده : زمینه و هدف: یکی‌ از مهم ترین ابزار‌های مربیان و معلمین، آگاهی‌ از اصول، شیوه تمرینات و کاربرد آن در امر هدایت ورزشکاران است. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ترکیبی( پلایومتریک-سرعتی) بر توان انفجاری، چابکی، شاخص خستگی و سرعت والیبالیست های نوجوان می باشد. روش کار: طرح این تحقیق از نوع نیمه تجربی‌ با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود، که در آن اثر دو روش تمرینی سرعتی و پلایومتریک بر عملکرد عضلانی و عملکرد ورزشی پسران هیئت والیبال بندر انزلی بررسی‌ شد. بدین منظور تعداد 30 نفر والیبالیست نوجوان با (میانگین وزنی 5/6 ± 6/57 کیلوگرم، قد 07/0 ± 6/168 سانتی متر) به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی های پژوهش در قالب سه گروه شامل: گروه اول، برنامه تمرین سرعتی (۱۰ نفر) ، گروه دوم، برنامه تمرین پلایومتریک (۱۰ نفر) و گروه سوم، گروه شاهد (۱۰ نفر) قرار گرفتند. متغیر‌های آمادگی جسمانی مورد برسی‌ شامل: توان انفجاری ، شاخص خستگی ، سرعت و چابکی‌ بودند. از ازمون سارجنت برای توان انفجاری ، از تست رست برای شاخص خستگی، از تست 40 متر برای ارزیابی سرعت، از آزمون ایلینوی برای ارزیابی چابکی قبل و پس از 6 هفته تمرین استفاده شد. و در نهایت با استفاده از آزمون های t همبسته و ANOVA داده های پژوهش در سطح 05/0> p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین گروه های پژوهش در رابطه با شاخص های چابکی، توان بی هوازی و خستگی در قبل و بعد از آزمون هیچ تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 < P)، همین طور، بین گروه های مورد مطالعه در رابطه با متغیر سرعت نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 < P) و تنها تفاوت مشهود در رابطه با پیش آزمون و پس آزمون متغیر سرعت در گروه سرعتی بود (05/0 > P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 6 هفته تمرین پلایومتریک سرعتی بر متغیرهای توان انفجاری، شاخص خستگی و چابکی تأثیر معنی داری ندارد. و مشخص شد که بین تمرینات پلایومتریک سرعتی و معمولی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

تاريخ دفاع : 1394-11-28