نویسنده : سید ماکان مقیمی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : فیزیولوژی ورزشی

استاد راهنما (استاد مدعو) : , حمید اراضی,

چكيده : هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی (هوازی و مقاومتی) بر سطوح خونی BDNF، IGF-1، پلاکت و حافظه میان‌مدت ورزشکاران سالمند بسکتبالیست بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي بوده و جامعه آماری این تحقیق را تمامی مردان بسکتبالیست شهر رشت که سن آن‌ها بالای 60 سال است، تشکیل می‌دهند. از این تعداد 30 نفر به‌عنوان آزمودنی نهایی انتخاب و به‌صورت تصادفی به سه گروه فعالیت هوازی (10 نفر)، فعالیت مقاومتی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل‌ تمريني هوازی شامل 3 وهله دویدن 10 دقیقه‌ای با شدت 70-65 درصد ضربان قلب بیشینه و پروتکل‌ تمريني مقاومتی انجام تمرینات دایره‌ای با 6 ایستگاه بود. از هر دو گروه فعالیت هوازی و فعالیت مقاومتی هم در پیش‌آزمون و هم در پايان تمرين، آزمون عملكرد حافظه میان‌مدت (با فاصله زمانی 10 ثانیه) و خون‌گیری به عمل آمد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه هم فعاليت مقاومتی و هم فعالیت هوازی موجب افزايش معنی‌دار سطوح IGF-1 پايه و تعداد پلاکت‌ها ورزشکاران سالمند بسکتبالیست (هر دو گروه) شد (05/0 > P)؛ نتایج نشان داد فعالیت مقاومتی بر سطوح BDNF و فعالیت هوازی و مقاومتی بر حافظه میان‌مدت ورزشکاران سالمند بسکتبالیست تأثیر معنی‌داری نداشت. همچنین نتایج نشان داد بین تأثیر فعالیت مقاومتی و هوازی بر حافظه میان‌مدت، سطوح BDNF و پلاکت خون ورزشکاران سالمند بسکتبالیست تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. نتیجه گیری: مطالعه ما تفاوت معنی¬داری در مقایسه تأثیر فعالیت مقاومتی و هوازی بر سطوح BDNF و حافظه میان مدت نشان نداد؛ بنابراین؛ احتمالاً عوامل ناشناخته دیگری در حافظه میان¬مدت نقش دارند که در مطالعه ما بررسی نشده است. به نظر می‌رسد، مقدار جزئی BDNF رها شده طي تمرينات هوازی و مقاومتی، ‌بتواند تا حد قابل قبولی از كاهش قوه شناختي جلوگیری کند و سالمندان بسکتبالیست را از بروز احتمالی ابتلا به آلزايمر تا حد قابل قبولی مصون نگه دارد.

تاريخ دفاع : 1394-11-28