نویسنده : طاهره بهمنی

دانشكده : دانشکده علوم کشاورزی

رشته/گرایش تحصيلي : مهندسي كشاورزي ـ مديريت كشاورزي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :سعید فیروزی, ,

چكيده : تجهیز و نوسازی اراضی شالیکاری از اقدامات زیربنایی مهم در جهت تدارک زیرساخت¬های کشت مکانیزه برنج است. در این راستا، به منظور بررسی عوامل اثرگذار در اجرای طرح¬های تجهیز و نوسازی اراضی شالیکاری شهرستان املش تحقیقی به روش پیمایشی در این منطقه انجام گرفت. بر این اساس، با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برای دو گروه از شالیکاران شاغل در اراضی شالیکاری سنتی و تجهیزشده به ترتیب 105 و 160 نفر تعیین گردید. داده¬های تحقیق از طریق پرسشنامه¬ محقق¬ساخته از جامعه آماری جمع¬آوری و ثبت شدند. نتایج تحقیق نشان داد که به جز عملیات وجین برنج، درجه مکانیزاسیون سایر عملیات زراعی در اراضی تجهیز و نوسازی شده به شکل معنی¬داری بیشتر از مقادیر متناظرشان در اراضی سنتی بود. بیشترین سهم از ظرفیت مکانیزاسیون کل در اراضی سنتی به عملیات خاک‌ورزی مربوط می¬شد، در حالی که بیشترین سهم ظرفیت مکانیزاسیون در اراضی تجهیزشده به ترتیب به عملیات برداشت و تهیه زمین مربوط می¬شد. بنابراین، صرف‌نظر از درجه مکانیزاسیون نزدیک به صفر وجین مکانیکی و نتیجه¬گیری نه چندان مطلوب ناشی از سهم بالاتر شاخص کمی و کیفی ظرفیت یا انرژی مکانیزاسیون عملیات برداشت برنج در اراضی تجهیز و نوسازی¬شده، در مجموع اثر اجرای این طرح¬ها، بر توسعه مکانیزاسیون کشت برنج مثبت بوده¬است. از این رو، توصیه می¬گردد سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان ضمن برنامه¬ریزی به منظور توسعه طرح¬های تجهیز و نوسازی اراضی شالیکاری در سایر نقاط استان، با ارائه راهکارهای کاربردی، ارتقاء درجه مکانیزاسیون عملیات وجین مکانیکی را مدنظر قرار دهد. همچنین، به منظور بهبود کیفیت مکانیزاسیون در اراضی شالیکاری تجهیز و نوسازی، کارشناسی دقیق اندازه ماشین‌های کشاورزی موردنیاز به ویژه ماشین¬های برداشت برنج مورد توجه ویژه قرار گیرد.

تاريخ دفاع : 1395-11-30