نویسنده : داریوش حسنی

دانشكده : دانشکده تحصیلات تکمیلی و مجتمع فنی

رشته/گرایش تحصيلي : حقوق جزا و جرم شناسي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :آزیتا حریری, ,

چكيده : چکیده مطابق ماده یک اعلامیه جهانی حقوق بشر، تمام افراد بشر آزاد به دنیا می¬آیند و از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابرند یکی از مبانی اعتقادی نظام جمهوری اسلامی ایران نیز ایمان به کرامت و ارزش والای انسان و آزادی توأم با مسئولیت او در برابر خداوند است به همین خاطر دولت مکلف است برای نیل به این مقصود آزادی¬های سیاسی و اجتماعی را حدود قانون تأمین کند. ماده 960 قانون مدنی کشورمان نیز در این زمینه اشاره می¬دارد: «هیچ کس نمی¬تواند از خود سلب حریت کند یا در حدودی که مخالف قوانین و یا اخلاق حسنه باشد از استفاده از حریت خود صرفنظر نماید». بنابراین چه محنت و محرومیت و عذابی سخت تر و دردناک-تر از سلب یا تهدید آزادی از همین روست که حبس از روزگاران قدیم و در جوامع مختلف به عنوان نوعی مجازات به کار رفته است، این مجازات طی قرون متمادی دستخوش فراز و نشیب¬ها و تغییرات فراوانی بوده است تا این¬که بالاخره در قرن نوزده به عنوان مجازات اصلی برای مجازات و در عین حال اصلاح مجرمین رواج یافت. امروزه تدابیر و شیوه¬هایی برای پربار کردن نقش اصلاحی و تربیتی این نوع مجازات و همچنین کاهش اثرات سوء آن مورد توجه حقوقدانان قرار گرفته است که اعمال این تدابیر دست کم به دفع قسمتی از این آثار زیبانبار کمک خواهد کرد از جمله این شیوه¬ها نظام آزادی مشروط است که در این تحقیق پس از ذکر تاریخچه، تعریف و مبانی آزادی مشروط در فصل اول، به بررسی دقیق شرایط اعطای آزادی مشروط در فصل دوم و سپس تحلیل تشریفات، مدت و آثار آن ضمن فصل سوم در حقوق دو کشور ایران و انگلستان پرداخته-ایم.

تاريخ دفاع : 1395-11-30