بازگشت به بانک اطلاعات پایان نامه ها
شماره دانشجویی : 940171958
نویسنده : امین ربیع زاد شهرستانی
عنوان پایان نامه : بررسی تأثیر نانوذره نقره عامل دار شده با تیوسمیکاربازون روی تشکیل بیوفیلم و بیان ژن fimA در باکتریهای E.coli جدا شده از عفونتهای ادراری
دانشكده : دانشکده علوم پایه
گروه تحصيلي : زیست
رشته/گرایش تحصيلي : زيست فناوري (بيوتكنولوژي) گرايش ميكروبي
مقطع تحصيلي : کارشناسی ارشد
استاد راهنما (استاد مدعو) : , هادی حبیب الهی,
استاد مشاور () : ,
چكيده : مقاومتهای دارویی اشرشیاکولی که از عفونتهای شایع ادراری و بیمارستانی میباشد، رو به گسترش است. اشرشیاکولی توان تولید بیوفیلم را نیز داراست. ساختار بیوفیلم، سلولهای باکتری را در برابر مکانیسمهای دفاعی میزبان و آنتی بیوتیک ها محافظت میکند. ژنهای مختلف از جمله fimA در تولید بیوفیلم نقش دارند. به منظور مبارزه با این گونه پاتوژن ها، نانوذرات و به خصوص نانوذرات عامل دار شده مورد توجه قرار گرفته است.
در پژوهش حاضر سعی شده است که تأثیر ضد باکتریایی نانوذرات نقره عامل دار شده با تیوسمیکاربازون مورد سنجش و مقایسه قرار گیرد و بیان ژن fimA تحت تأثیر این گونه مواد نیز ارزیابی شود. به همین منظور جداسازی سویههای پاتوژن اشرشیاکولی با تستهای بیوشیمیایی و میکروبی و سنجش مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها با روش آنتی بیوگرام و نیز بررسی توانایی تشکیل بیوفیلم سویه ها انجام شد. سنتز نانوذرات نقره عامل دار شده با تیوسمیکاربازون نیز انجام و با تکنیکهای XRD و FTIR تأیید گردید و سپس تأثیر بازدارندگی نانوذرات نقره، تیوسمیکاربازون و نانو ذرات نقره عامل دار شده با تیوسمیکاربازون بر روی اشرشیاکولیهای پاتوژن و استاندارد با آزمون MIC مطالعه شد. همچنین پس از استخراج RNA از نمونههای شاهد و نیز متأثر از نانوذرات نقره عامل دار شده با تیوسمیکاربازون و سپس سنتز cDNA ، با تکنیک Real time PCR میزان بیان ژن fimA مشخص گردید.
نتایج MIC نشان داد که نانوذرات نقره عامل دار شده، در غلظتهای پایین 128µg/mlو 256µg/ml تأثیر بازدارندگی بر رشد باکتریهای مورد مطالعه دارند در صورتی که تأثیر مهارکنندگی نانوذرات نقره بدون عامل در غلظت 1024µg/ml بود. نتایج Real time PCR نشان داد که در نمونههای استاندارد اشرشیاکولی، نانوذرات نقره عامل دار شده منجر به کاهش 40 درصدی بیان fimA میگردد در حالی که تیمار نمونههای استاندارد با نانوذرات بدون عامل باعث افزایش 5/1 برابری بیان این ژن شد. اما در نمونههای پاتوژن، نانوذرات بدون عامل و نیز عامل دار شده با تیوسمیکاربازون باعث افزایش بیان ژن شدند در صورتی که تیمار با تیوسمیکاربازون به تنهایی باعث کاهش تقریبا 100 درصدی بیان fimA گردید. در یک نتیجه گیری کلی، نانوذرات عامل دارشده با تیوسمیکاربازون اثر ضد باکتریایی در مقابل اشرشیاکولی دارند ولی حداقل در مورد جدایههای پاتوژن این باکتری، این اثر از طریق تضعیف بیان ژن بیوفیلم fimA نمیباشد. همچنین، احتمالا جدایههای پاتوژن اشرشیاکولی نسبت به نمونههای استاندارد، دچار جهش و تفاوت چشمگیر در توالی ژن fimA یا در توالی نواحی تنظیم کنندگی این ژن شده اند.
كلمات كليدي : اشرشیاکولی، بیوفیلم، ژن fimA ، تیوسمیکاربازون، نانوذرات نقره
تاريخ دفاع : 1396-6-30