نویسنده : منیژه هاشمی براگوری

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : زبان وادبيات فارسي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :محمدتقی یونسی رستمی, ,

چكيده : چکیده اسطوره، يك پديده ي اجتماعي با حالتي سمبوليك است كه بيانگر جهان بيني و باور انسان به خلق و توصيف جهان، موضع وي نسبت به طبيعت و نيروهاي ماورايي است. در بيشتر اديان و آيين ها پايان جهان بر يك رخداد فراگير به وسيله ي طوفان (سيل بزرگ) تاكيد شده است. هدف اين پايان نامه، بررسي مقايسه اي اسطوره ي سيل در قرآن مجيد و عهدين (كتاب مقدس) است. روش كار توصيفي- تحليلي است، نتايج حاصل نشان داد: طوفان يا سيل به امر خداوند براي تنبيه و از بين بردن قوم زمان نوح(ع) جاري شده است. قرآن كريم، 12 بار، در سوره هاي هود، شعرا، قمر، عنكبوت و مومنون، به طوفان نوح(ع) اشاره كرده است. در قرآن و كتاب مقدس، طوفان براي تنبيه مردم غير موحد جاري شده و در تورات به ويژه در سوره هاي 5، 6، 9، 12 به تفضيل از طوفان نوح(ع) ياد گرديده است. اين طوفان جنبه ي منطقه اي نداشته بلكه حادثه اي بود كه در كل زمين اتفاق افتاده است. برطبق آيات قرآن مجيد، مومنان به همراه نوح(ع) از طوفان نجات پيدا كردند. اين در حالي است كه در عهدين، تنها خاندان نوح(ع) از طوفان(سيل) نجات يافتند. در قرآن كريم همسر و پسر نوح جزء نجات يافتگان نيستند. تفاوت عمده ي قرآن و عهدين در زمينه ي سرگذشت نوح(ع)، پيش از طوفان در اين است كه قرآن، نوح(ع) را با پيشينه ي طولاني در دعوت به توحيد معرفي مي كند ولي تورات در اين باره بياني ندارد و با وجودي كه از عمر چهارصد و هشتاد ساله¬ي عمر حضرت نوح (ع) پيش از شروع با ساخت كشتي سخن مي گويد، لكن شخصيت وي را به اندازه¬ي لازم توصيف نكرده است، برخلاف آيات قرآن كريم، در كتاب مقدس از طول، عرض، ارتفاع و جنس چوب كشتي به تفصيل سخن گفته شده است.

تاريخ دفاع : 1397-6-21