نویسنده : محسن رفعتی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : حقوق خصوصي

استاد راهنما (استاد مدعو) : , محمدرضا شرافت پیما,

چكيده : عقد بیع در حقوق ایران تملیک عین به عوض معلوم تعریف شده این تعریف خود از فقه امامیه اقتباس گردیده است که این عوض معلوم اطلاق دارد و شامل هر آنچه که شرایط عوض واقع شدن را داشته باشد و مال باشد می شود؛ چه عین باشد، چه دین و چه منفعت. زیرا فقهای امامیه در عقد بیع ثمن از جنس غیر نقد را هم قابل پذیرش دانسته اند. بنابراین همواره بیع دانستن عقد درموردی که یکی از عوضین پول باشد مبنای قانونی ندارد. لذا در تمییز مفهوم بیع از سایر مفاهیم مشابه بر نقش قصد مشترک تأکید داشته و در این مورد عرف را بر قصد مشترک مرجح دانسته است. اما در قانون مدنی مصر در مفهوم عقد بیع می توان بیان داشت که: بایع ملتزم می شود که مالکیت خود بر شئی یا حق مالی را در مقابل ثمن نقد به مشتری منتقل کند لذا عقد بیع را مختص به تملیک عین ندانسته و آن را اعم آورده است یعنی تملیک هر جنس یا حق مالی را شامل می شود. بنابراین قانونگذار مصری در تمییز مفهوم بیع از سایر مفاهیم مشابه قصد طرفین را در موضوع دخیل ندانسته است و با گسترش دادن مبیع از عین به مال و نیز مشخص کردن مشخصات ثمن راه را برای رجوع به قصد مشترک طرفین مسدود و امکان تشخیص نوع عقد را راحت تر کرده است.

تاريخ دفاع : 1396-5-10