نویسنده : المیرا شفاعتی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : حقوق خصوصي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :حسین داودی بیرق, ,

چكيده : اسقاط به معنای افکندن و انداختن است. اسقاطِ حق یعنی صرف نظر کردن از حق خویش. و این لازمه ی وجود حق است که اسقاط، زایل کننده آن باشد. اسقاط به چند صورت انجام می شود: اولاً اسقاط خیار ضمن عقد، ثانیاً اسقاط خیار پس از تحقق عقد، ثالثاً تصرف یکی از طرفین یا صاحبِ خیار. در خصوص مورد دوم و سوم اختلاف چندانی میان صاحب نظران وجود ندارد. لیکن در مورد شرط اسقاط خیار ضمن عقد، اختلاف نظرات عدیده میان فقها و نیز حقوقدانان ملاحظه می گردد. در فقه اهل سنت تنها حنبلی ها این شرط را پذیرفته اند و سایر فِرَق، این شرط را باطل و مبطل عقد می دانند. در فقه شیعه، برخی این شرط را نسبت به خیاراتی که به وجود آمده است، قابل اعمال می دانند و معتقدند که نسبت به خیاراتی که بعدها تحقق می یابد از جمله خیارات رویت و خیارات دیگری که هنوز به وجود نیامده را از موارد غرر دانسته و این شرط را باطل و مبطل عقد می دانند و برخی دیگر، اسقاط کافه ی خیارات را بدون هیچگونه استثناء پذیرفته اند. در میان حقوقدانان به دلیل نص ماده448 ق.م، نظرات مختلفی ابراز گردیده است؛ برخی با عنایت به نص ماده مذکور اسقاط کافه ی خیارات را پذیرفته اند و برخی این ماده را تنها در خصوص خیارات موجود، مجری می دانند و شامل خیاراتی که بعدها ایجاد می گردد، نمی دانند. چنانکه از تأثیر پذیری آراء قضایی در می یابیم که این مقوله مورد قبول در محاکم و حقوقدانان واقع شده است.

تاريخ دفاع : 1396-10-10