نویسنده : ابراهیم سیاری طارمسری

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : علوم سیاسی

استاد راهنما (استاد مدعو) : , دکتر سید مهدی مرادی,

چكيده : چکیده بعداز انقلاب به ویژه طی جنگ تحمیلی تلاش های مهمی برای افزایش توان دفاعی و برنامه های نظامی انجام شد که مهم ترین محور این تلاش ها؛ دستیابی به فناوری موشک های پیشرفته بود.از آنجا که امروزه توانمندی موشکی اصل اساسی کشورها در راهبرد بازدارندگی است توجه ایران به افزایش قابلیت های موشکی خود در راستای افزایش توان و گستره بازدارندگی دفاعی؛ امری بدیهی محسوب می شود؛ زیرا ایران یکی از مجهزترین کشورهای دارای فناوری موشکی در سطح جهان است که این توان ملی در سطح منطقه منحصر به فرد بوده و از مبانی اصلی بازدارندگی در دکترین دفاعی کشور است. بر همین اساس هدف از این پژوهش بررسی سیاست دفاع موشکی ایران از سال 1384 و تاثیر آن در دیپلماسی منطقه ای جمهوری اسلامی ایران است که روش تحقیق بکار گرفته شده بر اساس هدف کاربردی و براساس ماهیت توصیفی – تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی و روش تحلیل محتوا می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که هر آنچه باعث افزایش توان چانه‌زنی جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات بین‌المللی شده، «خوداتکایی» در حوزه توان دفاعی کشور است. فناوری موشکی به عنوان یک ابزار کارآمد در راهبرد دفاعی-امنیتی ایران جایگاهی محوری دارد.افزایش قابلیت های موشکی بعنوان فناوری بومی، نوعی بازدارندگی مؤثر امنیتی ایجاد خواهد کرد که به واسطه آن بازدارندگی همه جانبه ایران تقویت شده و دستیابی به اهداف استراتژیک دفاعی –امنیتی مطلوب محقق خواهد شد.و همچنین با در نظر گرفت خط‌مشی مکتبی در پیش گرفته شده از طرف جمهوری اسلامی جهت صدور انقلاب اسلامی به خارج از مرزهای خویش، میتوان ارتباط تنگاتنگ موجود بین سیاست خارجی(توسعه طلبی) جمهوری اسلامی و طرح توسعه موشکی آن را دریافت و می توان اظهار نمود که سامانه موشکی جمهوری اسلامی ابزاری مهم در سیاست خارجی این کشور است که سبب می شود دیپلمات های جمهوری ایران در دیپلماسی منطقه ای با دست پر وارد شوند.

تاريخ دفاع : 1398-2-11