نویسنده : سیروس وحدانی

دانشكده : دانشکده تحصیلات تکمیلی و مجتمع فنی

رشته/گرایش تحصيلي : الهيات و معارف اسلامي - فقه ومباني حقوق اسلامي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :علی شهبازی, ,

چكيده : چکیده: هرگونه عملی که موجب ایراد ضرر به دیگری باشد موجد ضمان و مسئولیت بوده و ضمان و عهده، التزام به جبران خسارت، موجبات ثبوت و سقوط آن، از دیر زمان دارای اهمیت و حساسیت زیادی در زندگی اجتماعی بشر بوده است. پرسش اصلی تحقیق این است که موجبات ضمان چه مواردی است؟ مسقطات آن کدام است؟ چگونه می توان از عهده خارج شده و رفع ضمان نمود؟ یافته های تحقیق نشان می دهد که منظور از مسقطات ضمان حادث شدن امری است که موجب زایل شدن تعهدات گرددواسباب سقوط ضمان را می توان شامل، قواعد احسان وفق ماده 306 ، استیمان وفق مواد 493، 556، 584، 614، 640 ، قانون مدنی اقدام، جب و اذن وفق ماده 1070 قانون مدنی فرض کرد و نیز مهمترین اثر سقوط ضمان رفع مسئولیت و پایان تعهدات شخص در قبال دیگران است.در این زمینه، فقه سنتی و پویای ما که مبنای اصلی قوانین و دانش حقوق در جمهوری اسلامی ایران است، از غنای وافی برخوردار می باشد و قواعد فقهی که حد فاصله بین مسائل فقه و اصول فقه هستند، مستند اصلی موجبات و مسقطات ضمان قرار می گیرند.قواعدی که در این تحقیق مورد بررسی قرار میگیرند و مبنای یافته های تحقیق را دربر می گیرند قواعدی چون احسان،استیمان، اقدام ،جب و اذن هستند که ضمن بررسی مبانی فقهی و مصادیق حقوقی آن این نتیجه حاصل می گردد که قواعد مذکور موجب سقوط ضمان و مسئولیت مدنی می باشند. واژگان کلیدی: ضمان،مسئولیت مدنی،سقوط، استیمان،احسان

تاريخ دفاع : 1398-06-20