نویسنده : نسیم اشتهاردی

دانشكده : دانشکده علوم کشاورزی

رشته/گرایش تحصيلي : مهندسي كشاورزي ـ مديريت كشاورزي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :محمدصادق اللهیاری, ,

چكيده : کمبود آب یکی از مهم¬ترین معضلات جهانی در قرن جاري است و بحران‌هاي ناشی از این کمبود، به عنوان تهدیدی جدي در توسعه پایدار، محیط زیست، سلامت و رفاه انسان ها مطرح می باشد.پیش بینی می‌شود که در دهه¬هاي آینده، این کمبود در مقیاس جهانی تبدیل خواهد شد تا بیش از پیش ضرورت وجود این ماده حیاتی آشکار گرد. با توجه به آمارهای ارائه شده مشخص می-گردد با وجود صرف هزینه و انرژی زیاد برای توسعة روش‌های آبیاری تحت‌فشار، افزایش راندمان حاصله حدود 12‌درصد می‌باشد، که می¬توان آن را با سرمایه‌گذاری کمتر و توجه بیشتر به سامانه‌های آبیاری سطحی جبران کرد. از طرفی با توجه به محدودیت منابع آبی اجرای سیستم آبیاری تحت‌فشار به صورت انفرادی در اراضی هر کشاورز هیچ تأثیری در حفظ این منابع ندارد زیرا کشاورزان پس از اجرای سیستم از قسمتی از حقابه خود صرفنظر نمی¬نمایند بلکه از آب صرفه‌جویی شده پس از اجرای سیستم جهت افزایش سطح کشت و یا دوباره کشتی استفاده می-نمایند. در نتیجه بهترین راه حل برای حفظ منابع‌آبی اجرای سیستم آبیاری تحت‌فشار بصورت تجمیعی است. دشت قزوین یکی از مهمترین دشتهای کشاورزی کشور است که با توجه به مشکلات منابع آبی در این استان، سازمان جهاد کشاورزی استان از سال 1393 سعی در تشویق و ترغیب کشاورزان در اجرای سیستم آبیاری تحت‌فشار تجمیعی در اراضی زراعی نمودند. لذا شناسایی علل مشارکت پایین کشاورزان در این بخش امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است از این رو هدف تحقیق حاضر شناسایی علل موثر بر پذیرش سیستم می¬باشد. با استفاده از روش راجرز عوامل مؤثر بر پذیرش آبیاری تجمیعی بررسی شد . مشخص گردید بکارگیری نیروهای توانمند و فنی در پذیرش آبیاری تجمیعی بی‌اثر است، شرکت در فعالیت¬های دسته¬جمعی و همکاری و مشارکت بر پذیرش آبیاری تجمیعی موثر است و منبع کسب اطلاعات در زمینه آبیاری تحت‌فشار بر پذیرش آبیاری تجمیعی موثر نیست.

تاريخ دفاع : 1398-6-27