نویسنده : شراره پورحسن

دانشكده : دانشکده علوم پایه

رشته/گرایش تحصيلي : زیست شناسی - سلولی و مولکولی

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :سمیه عطائی جلیسه, ,

چكيده : مقدمه: ديابت يکي از شايع¬ترين بيماري¬هاي مزمن در جهان مي¬باشد. تعداد افراد مبتلا به ديابت به دليل رشد جمعيت، بالا رفتن سن، شهرنشيني، افزايش شيوع چاقي و کم¬تحرکي، به طور قابل ملاحظه¬اي رو به افزايش است، به طوريکه اين رشد روزافزون منجر به مشکلات بيشمار بهداشتي و اقتصادي- اجتماعي در سطح جوامع شده است. هدف از اين تحقيق بررسي اثر ضد ديابتي عصاره بذر گياه شنبليله مي باشد. روش ها: حيوانات مورد آزمايش در اين تحقيق موش سفيد نر نژاد ويستار ديابتي شده بودند. در اين مطالعه تعداد 15 سر موش صحرايي، در گروه هاي کنترل سالم، کنترل ديابتي، و گروه هاي ديابتي تيمار شده با عصاره اتانولي 70 درصد بذر شنبليله با دوز هاي 250 و 500 ميلي گرم، به ازاي کيلوگرم وزن بدن موش هاي مورد بررسي، تقسيم شدند. تيمار با عصاره شنبليله، به مدت دو هفته، تزريق روزانه، درون صفاقي بر ميزان قند خون انجام گرفت. قند خون ناشتاي موش هاي تحت تيمار با عصاره، بعد از دو هفته درمان، با خون گيري از دم رت و استفاده از دستگاه گلوکومتر اندازه گيري شد. ترکيب شيميايي عصاره با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافي جرمي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: مواد شيميايي بريليوم، آزيريدين، و 7-4- نيترو فنيل اتينيل بعنوان غالب ترين مواد موثره عصاره گزارش مي شود. کاهش قابل توجه در قند خون تمامي موش هاي ديابتي بعد از دو هفته تزريق با عصاره در دو غلظت 250 و 500 ميلي گرم بر ميلي ليتر قابل مشاهده بود. در اين تحقيق افزايش غلظت عصاره شنبليه از 250 به 500 ميلي گرم بر ميلي ليتر منجر به افرايش اثر کاهنده عصاره، بر روي قند خون داشته، منتها افزايش غلظت از 500 به 750 ميلي گرم نمي تواند الزاما، همراه با افزايش اثر کاهنده اين عصاره بر روي قند خون فرد بيمار باشد. بطور کلي ميتوان گفت دوز مصرف دارو براي درمان بيماري ها در بازه زماني مشخص، يک ميزان تعيين شده و ثابت مي باشد. نتيجه گيري: کاهش شديد قند خون در تمام موش هاي ديابتي (نوع 1) پس از دوهفته تزريق با عصاره ۲۵0 و ۵۰۰ ميلي گرم عصاره شنبليله مشاهده شد.

تاريخ دفاع : 1397-6-22