نویسنده : مهدي يونس نژاد فشخامي

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : جغرافياوبرنامه ريزي شهري

استاد راهنما (استاد مدعو) : , دکتر سیدعلی حسینی,

چكيده : چکیده: بافت فرسوده، به مفهوم فرسودگي كالبدي و اجتماعي، محصول تاثير و تاثر متقابل فرايندهاي اجتماعي و فضاي جغرافيايي است. بدين سبب موضوع بهسازي و نوسازي بافتهاي فرسوده شهري، همواره يكي از مسائل و چالشهاي شهرهاي امروزي است، كه انديشمندان حوزه هاي مختلف و مديران شهري را به حيطه تلاش در جهت بهسازي و نوسازي آن كشانده است. در اين راستا رويكردهاي مختلفي چون بازسازي، بهسازي، نوسازي، توانمندسازي و ... در چند دهه اخير مطرح شده و مورد آزمون قرار گرفته است. اين اقدامات در ايران بصورت پراكنده و گاهاً متناقض با ويژگيهاي بافت شكل گرفته كه همين عامل دريده شدن بافت اجتماعي و فرهنگي را سبب ساز شده است. لذاتحقیق حاضر با هدف ساماندهی بافت فرسوده (مطالعه موردی محله فاطمه آباد) صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق را کلیه جمعیت شهر صومعه سرا تشکیل می¬دهند که 200نفر به طور خوشه ای طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب گردید همچنین جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه به عنوان ابزار کار استفاده شده است . پس از استخراج اطلاعات از پرسشنامه¬های پخش شده بین نمونه آماری جهت تجزیه و تحلیل آن از آمار استنباطی (t) استفاده شده است نتایج بیانگر این است. طبق نتایج تحقیق با بهبود ويژگی های مدیران، ساماندهی بافت شهری بهتر می¬شود، شاخص¬های توسعه نیز بر ساماندهی بافت شهری تاثیر دارد، با بهبود ساماندهی بافت شهری، فرسودگی عاطفی کمتر می¬شود. همچنین با بهبود ساماندهی بافت شهری، فرسودگی روانی واجتماعی کمتر می شود. با افزایش فرسودگی عاطفی ترک شهر بیشتر می شود همچین فرسودگی روانی واجتماعی بر ترک شهر ثاثیر دارد.

تاريخ دفاع : 1393-6-31