نویسنده : داود اميري دوگاهه

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : زبان وادبيات فارسي

استاد راهنما (عضو هیات علمی مرکز) :عباس خلیل زاده ماسوله, ,

چكيده : چکیده زبان، وسیله‏ای است که انسان توسط آن به تبادل اندیشه‏ها و خواسته‏های خود با دیگران می‏پردازد. در زبان کلمات به عنوان عنصر سازنده‏ی آن حضور دارند و به دلیل محدود بودن دایره واژگانی هر زبان، جامعه با روش‏های مختلف در پی گسترش دایره‏ی واژگانی زبان برمی‏آید. یکی از روش‏های ساختن کلمات جدید با معانی تازه، ترکیب‏سازی است که ادبا و شاعران بیشترین نقش را در این امر ایفا می‏کنند. شاعران با ترکیب کلمات با هم، واژه‏های جدیدی ساخته و به دایره‏ی واژگانی می‏افزایند. در این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی، به بررسی و مقایسه ترکیبات وصفی که وحشی بافقی و شهریار در دیوان‏های خود ایجاد و استفاده کرده‏اند، پرداخته‏ام. نتایج حاصل نشان داد که هر دو شاعر از ساخت‏های متنوعی در ترکیبات وصفی خود استفاده کرده‏اند. هر دو شاعر از ترکیب‏های‏ صفت فاعلی مرکب که شامل اسم با همراه بن مضارع است بیشتر از دیگر ساخت‏های خود بهره برده‏اند. اگرچه بیشتر ساختارهایی که وحشی بافقی استفاده کرده را می‏توان در اشعار شهریار نیز یافت اما شهریار از کلمات و واژه‏های متنوع‏تر و جدیدتر برای ترکیبات وصفی خود استفاده کرده‏است. واژه‏های کلیدی: دستور زبان، ترکیب‏‏های وصفی، وحشی بافقی، شهریار.

تاريخ دفاع : 1395-6-26