نویسنده : ساناز پوررجبی

دانشكده : دانشکده علوم انسانی

رشته/گرایش تحصيلي : زبان وادبيات فارسي

استاد راهنما (استاد مدعو) : , دکتر علیرضا اقدامی,

چكيده : ادبیات اعترافی، نوع ادبی در ادبیات است که در آن، شاعر یا نویسنده، به اندیشه‏ها، افکار، اعمال و رفتارهایی که در طول زندگی داشته که گاه در تعارض با قوانین انسانی و گاه برخلاف قوانین مذهبی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه بوده، اعتراف می‏کند. از نخستین و برجسته‏ترین داستان‏های اعترافی می‏توان به کتاب «سقوط» آلبر کامو و در ادبیات معاصر فارسی، به کتاب «حرف و سکوت» اثر محمود کیانوش اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه‏های دو نویسنده‏ی مذکور در زمینه‏ی اندیشه‏ها و اعمالی که در زندگی خود مرتکب شده‏ و در داستان‏های خود به آن‏ها اعتراف کرده‏اند؛ با روش توصیفی – تحلیلی تهیه شده است. نتایج حاصل از این‏ پژوهش نشان داد که هر دو نویسنده، در دو مقوله‏ی اعترافات مربوط به اندیشه‏ها و احساسات و همچنین اعترافات مربوط به اعمال و رفتار در داستان خود سخن گفته‏اند. در مورد شباهت‏های اعترافات این دو می‏توان به نوع دیدگاه در مورد مردم، ترس‏های درونی، علائق شخصی، چگونگی برقراری ارتباط و تعامل با اطرافیان، دروغ گفتن و نظایر آن اشاره کرد. در مورد تفاوت اعترافات در دو رمان مذکور می‏توان بیان کرد که کامو در چهار زمینه‏ی شهوت و خوشگذرانی، شراب‏خواری، خودکشی و علاقه نسبت به دیگران اعترافاتی داشته که در اثر کیانوش دیده نشده است. همچنین کیانوش به انجام اعمالی دور از منطق اعتراف کرده که در سقوط کامو سخنی از آن نیامده است. در مجموع بررسی اعترافات دو نویسنده در دو کتاب مذکور مشخص گردید که کامو، بیشتر به بیان اعترافاتی از زندگی و تحول روحی خود پرداخته و در این راه موفق‏تر عمل کرده است.

تاريخ دفاع : 96-11-11